(در فایل دانلودی نام نویسنده و استاد راهنما موجود است)
تکه هایی از متن پایان نامه به عنوان نمونه :
(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)
ورزش یکی از عواملی است که بطور مستقیم و غیر مستقیم بر رشد اقتصادی اثرگذار است. از اینرو با توجه به اهمیت ورزش و رشد اقتصادی در کشور، در این رساله سعی گردید ابتدا به اثرات اقتصادی و اجتماعی ورزش پرداخته شود و سپس با مدل رشد، اثر مخارج ورزشی بخش دولتی بر رشد اقتصادی بررسی شود. در این رساله دو فرضیه در نظر گرفته شده است: فرضیه اول: اثر مخارج دولتی ورزش بطور مستقیم بر رشد اقتصادی ایران معنیدار است و فرضیه دوم: مخارج دولتی ورزش بر رشد اقتصادی از کانال سرمایه انسانی اثر معنیداری دارد. روش اقتصاد سنجی مورد استفاده برای برآورد الگو ، روش خود توضیح با وقفههای گسترده (ARDL[1]) میباشد.
در خصوص فرضیه اول تحقیق، نتایج بدست آمده از الگوی برآورد رشد اقتصادی، بدین شرح میباشد: نتایج آزمون کوتاهمدت و بلندمدت نشان میدهد که اثر سرمایه گذاری دولت در بخش ورزش، غیر معنیدار میباشد. ضریب ورزش در کوتاه مدت (0.023-) و در بلند مدت (0.024-) بوده و در سطح 5 درصد معنی دار نمی باشد. با توجه به اینکه در فرضیه دوم، مجموع اثرات مستقیم و غیر مستقیم مخارج ورزشی بر رشد اقتصادی از کانال سرمایه انسانی مورد بررسی قرار گرفته است، ابتدا اثر غیر مستقیم که در واقع اثر مخارج ورزشی بر سرمایه انسانی میباشد مورد تخمین قرار گرفت که نتایج نشان میدهد که این اثر، چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت در سطح 5 درصد، معنیدار نیست. برای بدست آوردن مجموع اثرات مستقیم و غیر مستقیم با توجه به ترکیبی که صورت گرفت، مشخص شد که مجموع اثرات مستقیم و غیر مستقیم مخارج ورزشی بر رشد اقتصادی، در سطح 5 درصد معنیدار نیست.
کلید واژه: مخارج دولتی ورزش، صنعت ورزش، اقتصاد ورزش، ARDL و رشد اقتصادی
فهرست مطالب
عنوان ……………………………………………………………………………………………………………. صفحه
1-3 اهمیت و ضرورت انجام تحقیق. 6
1-6 چه کاربردهایی از انجام این تحقیق متصور است؟ 8
1-8 محدودیت تحقیق و جامعه آماری.. 9
1-10 روش تجزیه و تحلیل اطلاعات.. 9
فصل 2. ورزش، صنعت ورزش و اثرات اقتصادی- اجتماعی آن. 11
2-3 عوامل مؤثر بر توسعه صنعت ورزش.. 21
2-3-1 میزان علاقه مردم به فعالیت ها و رویدادهای ورزشی. 21
2-3-2 توسعه بخش های تجاری در صنعت ورزش.. 22
2-3-3 افزایش فرصت های انجام ورزش.. 22
2-3-5 افزایش تعداد و تنوع ورزش های حرفه ای.. 23
2-3-6 رشد گردشگری در ورزش.. 23
2-3-7 تنوع در رشد کالاها و تجهیزات ورزشی. 24
2-3-8 محوریت فناوری در ساخت تجهیزات و ابزارهای ورزشی. 24
2-3-9 افزایش تعداد و تنوع تأسیسات و اماکن ورزشی. 24
2-3-10 حرکت از سوی تسهیلات تک منظوره به سوی تسهیلات چند منظوره 25
2-3-11 افزایش خدمات مربوط به توسعه تندرستی و طب ورزشی. 25
2-3-12 افزایش فعالیت های مربوط به تجاری سازی در ورزش.. 25
2-3-13 رشد حمایت گری در ورزش.. 25
2-3-15 صنعت رسانه ای و رشد بازار در ورزش.. 27
2-4 ورزش، یکی از اهداف توسعه ای در جهان. 27
2-4-1 حداکثر کردن جنبه های مثبت ورزش.. 30
2-4-2 ورزش و توسعه انسانی پایدار. 30
2-4-3 ورزش و توسعه اقتصادی.. 31
2-4-5 ورزش به عنوان حق انسانی. 33
2-4-6 ورزش و سلامتی و فواید اقتصادی.. 33
2-4-8 ورزش و توسعه اجتماعی. 37
2-4-8-1 نقش ورزش در شکل گیری سرمایه اجتماعی. 38
2-5 مشخصات اقتصادی ورزش: ورزش به عنوان کالای سرمایه ای یا مصرفی. 42
2-6-3 آثار اقتصادی مستقیم ورزش.. 48
2-6-3-1 مشارکت در ورزش و تأثیر بر هزینه خانوار. 48
2-6-3-2 تأثیر صنعت ورزش بر صادرات و واردات.. 52
2-6-3-5 رشد رسانه های ورزشی. 55
2-6-3-6 تبلیغات و جذب حامیان مالی ورزشی. 57
2-6-3-7 افزایش سلامتی، بهره وری و کاهش هزینه ها 59
2-6-4 آثار اقتصادی رویدادهای ورزشی. 59
2-6-4-1 اثرات اقتصادی کوتاه مدت.. 60
2-6-4-2 اثرات اقتصادی بلند مدت.. 61
فصل 3. مبانی نظری و تحقیقات انجام شده 64
3-3 تبیین رابطه بین ورزش و رشد اقتصادی با بهره گرفتن از مدل رشد و مبانی ریاضی آن. 70
فصل 4. تاریخچه ورزش و داده های ورزش در ایران. 89
4-2 ورزش و تربیت بدنی در ایران باستان. 90
4-3 ورزش در ایران بعد از اسلام تا قرن معاصر. 93
4-4 ورزش و تربیت بدنی در قرن معاصر تا پیروزی انقلاب اسلامی. 95
4-5 وضعیت ورزش و تربیت بدنی در ایران بعد از انقلاب اسلامی. 99
4-5-3 قانون برنامه پنجساله اول توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران (1372-1368) 101
4-5-4 قانون برنامه پنجساله دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران (1378-1374) 102
4-5-5 قانون برنامه پنجساله سوم توسعه اقتصای، اجتماعی و فرهنگی ایران (1383-1379) 103
4-5-6 قانون برنامه پنجساله چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران (1388-1384) 104
4-5-7 عملکرد برنامه چهارم توسعه بخش تربیتبدنی و ورزش طی سالهای 1388- 1384. 108
4-5-8 قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران (1394-1390) 117
4-6 مخارج و سرمایه گذاری دولت در ورزش بعد از انقلاب اسلامی (1391-1358) 118
4-7 هزینه ورزشی خانوارهای ایرانی. 142
4-8 اماکن ورزشی موجود و در حال احداث در ایران. 144
4-8-1 اماکن ورزشی موجود در کشور. 145
4-8-2 اماکن ورزشی در حال احداث.. 147
4-8-3 4-8-3- کل اماکن ورزشی (مجموع موجود و در حال احداث) 148
فصل 5. معرفی مدل و برآورد آن. 150
5-2 معرفی مدل اول (اثر مخارج ورزش بطور مستقیم) 151
5-2-2 آزمون مانایی متغیرها 154
5-2-2-1 تابع خودهمبستگی و نمودار همبستگی نگار. 155
5-2-2-2 آزمون ریشه واحد دیکی- فولر. 155
5-2-3 تخمین مدل و نتایج حاصل از آن. 156
5-2-4 نتایج حاصل از برآورد الگوی تصحیح خطا (ECM) 158
5-2-5 نتایج حاصل از برآورد الگوی بلند مدت.. 160
5-3 معرفی مدل دوم ( اثر مخارج دولتی بر رشد اقتصادی از کانال سرمایه انسانی) 164
5-3-1 تخمین مدل اثر غیر مستقیم ( ) 165
5-3-2 نتایج حاصل از برآورد الگوی تصحیح خطا (ECM) 166
5-3-3 نتایج حاصل از برآورد الگوی بلند مدت.. 167
5-4 اثر مستقیم و غیر مستقیم بلندمدت مخارج ورزشی بر رشد اقتصادی.. 168
فصل 6. نتیجه گیری و پیشنهادها برای پژوهش های آتی. 170
6-2 پیشنهادات برای مطالعات بعدی.. 176
فهرست نمودارها
عنوان ……………………………………………………………………………………………………………. صفحه
نمودار 2-1 طبقه بندی فعالیتهای ورزشی و غیر ورزشی. 16
نمودار 2-2 تقسیم بازار ورزش بر اساس تابع تولید 18
نمودار 2-3 تقسیم بازار ورزش بر اساس زنجیره فعالیتها 19
نمودار 3-1 رابطه بین زمان اختصاصی به ورزش و مخارج ورزشی سرانه. 72
نمودار 3-3 اجزای صنعت ورزش آمریکا 87
نمودار 4-1 بودجه تربیت بدنی طی سالهای 1343-1329. 98
نمودار 4-2 بودجه تربیت بدنی طی سالهای 1357-1344. 98
نمودار 4-3 ساختار ورزش در ایران. 119
نمودار 4-4 مقایسه بودجه جاری تربیت بدنی با بودجه عمرانی تربیت بدنی. 139
نمودار 4-5 مقایسه بودجه جاری تربیت بدنی با کل تربیت بدنی. 140
نمودار 4-6 مقایسه بودجه عمرانی تربیت بدنی با کل تربیت بدنی. 140
نمودار 4-7 مقایسه بودجه کل تربیت بدنی با امور اجتماعی. 141
نمودار 4-8 مقایسه بودجه کل تربیت بدنی با بودجه عمومی کشور. 141
نمودار 4-9 هزینه ورزشی خانوارها طی سالهای 1389-1368. 144
نمودار 4-10 اماکن ورزشی موجود کشور به تفکیک استان. 145
نمودار 4-11 مقایسه اماکن ورزشی عمومی و خصوصی به تفکیک استانی. 146
نمودار 4-12 مقایسه اماکن ورزشی شهری و روستایی به تفکیک استانی. 146
نمودار 4-13 تعداد اماکن ورزشی در حال احداث کشور به تفکیک استانی. 147
نمودار 4-14 تعداد اماکن ورزشی کل کشور به تفکیک استانی. 148
نمودار 5-1 آزمون مجموع تراکمی خطاهای بازگشتی. 163
نمودار 5-2 آزمون مجموع مجذور تراکمی خطاهای بازگشتی. 163
فهرست جدولها
عنوان ……………………………………………………………………………………………………………. صفحه
جدول 2-1 ارتباط بین تولیدکنندگان، محصولات و مصرف کنندگان. 17
جدول 2-2 برآورد اقتصادی ورزش در آمریکا 46
جدول 2-3 سهم ورزش از GDP در کشورهای مختلف.. 47
جدول 2-4 درصد کلی شرکت کنندگان در ورزش در چند کشور منتخب.. 49
جدول 2-5 میزان هزینه ورزشی خانوارهای استرالیا 50
جدول 2-6 میزان هزینه ورزشی خانوارهای انگلستان. 51
جدول 2-7 میزان هزینه ورزشی خانوارهای اسکاتلند 51
جدول 2-8 تعداد شاغلین در ورزش اتریش با توجه به تعریفهای مختلف از ورزش.. 53
جدول 2-9 منابع درآمدی المپیک… 57
جدول 3-1 عرضه کنندگان ورزش.. 66
جدول 3-2 نرخ رشد GDP کشورهای مختلف میزبان المپیک… 80
جدول 4-1 بوجه فصل تربیت بدنی در سالهای 1343-1329. 97
جدول 4-2 بوجه فصل تربیت بدنی در سالهای 1357-1344. 97
جدول 4-3 خلاصه عملکرد سیاستهای اجرایی طی برنامه چهارم توسعه. 114
جدول 4-4 عملکرد شاخصهای کلیدی در طول برنامه چهارم توسعه. 116
جدول 4-5 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1358. 122
جدول 4-6 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1359. 122
جدول 4-7 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1360. 123
جدول 4-8 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1361. 123
جدول 4-9 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1362. 124
جدول 4-10 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1363. 124
جدول 4-11 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1364. 125
جدول 4-12 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1365. 125
جدول 4-13 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1366. 126
جدول 4-14 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1367. 126
جدول 4-15 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1368. 127
جدول 4-16 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1369. 127
جدول 4-17 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1370. 128
جدول 4-18 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1371. 128
جدول 4-19 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1372. 129
جدول 4-20 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1373. 129
جدول 4-21 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1374. 130
جدول 4-22 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1375. 130
جدول 4-23 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1376. 131
جدول 4-24 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1377. 131
جدول 4-25 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1378. 132
جدول 4-26 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1379. 132
جدول 4-27 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1380. 133
جدول 4-28 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1381. 133
جدول 4-29 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1382. 134
جدول 4-30 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1383. 134
جدول 4-31 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1384. 135
جدول 4-32 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1385. 135
جدول 4-33 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1386. 136
جدول 4-34 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1387. 136
جدول 4-35 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1388. 137
جدول 4-36 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1389. 137
جدول 4-37 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1390. 138
جدول 4-38 اعتبارات تربیت بدنی در سال 1391. 138
جدول 4-39 هزینه ورزشی خانوار ایران. 143
جدول 5-1 بررسی مانایی متغیرهای الگو بر اساس دیکی-فولر تعمیم یافته. 156
جدول 5-2 نتایج حاصل از الگوی پویای ARDL. 157
جدول 5-3 نتایج حاصل از برآورد الگوی تصحیح خطا 159
جدول 5-4 نتایج حاصل از برآورد الگوی بلند مدت.. 160
جدول 5-6 نتایج حاصل از الگوی پویای ARDL در کوتاه مدت.. 166
جدول 5-7 نتایج حاصل از برآورد الگوی تصحیح خطا 166
جدول 5-8 نتایج حاصل از برآورد الگوی بلند مدت.. 167
جدول 5-10 نتایج رابطه بلندمدت مجموع اثر کل سرمایه گذاری در ورزش بر رشد اقتصادی.. 168
ورزش و تفریحات سالم بهعنوان یک صنعت پردرآمد، بطور مستقیم و غیرمستقیم در رشد و توسعه کشورهای دنیا نقش دارند. در حال حاضر ورزش و تفریحات سالم در کشورهای توسعه یافته، یک صنعت مهم و عامل اثرگذار در رشد اقتصادی این کشورهاست. ورزش یکی از بزرگترین و پردرآمدترین صنایع در قرن بیست و یک به شمار میرود. صنعت ورزش به سرعت جهانی گشته و قلمرو آن، همهجا را تسخیر کرده است. این صنعت با همه جنبه های اقتصادی آن از جمله رسانه های گروهی، پوشاک وغذا و… توانسته است سهم عمدهای از GDP کشورها را بدست آورد. به طوریکه سهم صنعت ورزش از GDP، در برخی از کشورهای پیشرفته بیش از دو درصد گزارش شده است و جایگاه این صنعت را در بین دیگر صنایع ارتقاء بخشیده است (عسکریان، 1383). تحولات گوناگون در طی چند دهه اخیر بهخصوص در بخش صنعت و فناوری، بر رابطه بین اقتصاد و ورزش تأثیر گذاشته چنانکه امروز حجم پول در گردش، در بخش صنعت فراغت به طور عام و در بخش ورزش به طور خاص، ورزش را به یکی از شیوه های کسب درآمد ملی و منطقهای تبدیل کرده که چشم پوشی از آن امکان پذیر نیست. بررسیها در جوامع پیشرفته نشان دادهاند که ورزش از عوامل تأثیرگذار در رشد و توسعه اقتصادی- اجتماعی کشورها، در آینده خواهد بود. ورزش با ایجاد مکانیسمهای مؤثر به طور مستقیم و غیرمستقیم بر اقتصاد تأثیر گذاشته که این تأثیرات شامل موارد زیر میباشد:
1- ورزش باعث افزایش سطح سلامت و تندرستی در میان افراد جامعه گشته و افزایش سطح سلامت با تأثیر بر سرمایه انسانی و نیز سرمایه اجتماعی، سبب افزایش سطح بهرهوری اقتصادی در بخشهای تولیدی و خدماتی میگردد.
2- گسترش ورزش سبب افزایش سطح سلامت شده و هزینه های بهداشتی، درمانی و هزینه های جانبی آن را در جامعه کاهش میدهد.
3- افزایش چشمگیر شاغلان در بخش ورزش که بر روند جاری اقتصاد حاکم بر کشورها، تأثیر گذاشته و از حجم بیکاران در حال افزایش کاسته است.
4- از ورزش به عنوان ابزاری مؤثر برای بازاریابی و فروش کالاهای ورزشی و غیر ورزشی استفاده می شود.
5- از طریق برگزاری مسابقات ورزشی در سطح ملی، منطقهای و بین المللی سرمایه های پولی و مالی به بازارهای داخلی وارد میشوند (پارسا مهر، 1388، ص 202 و 203).
بطور کلی نقش اقتصادی ورزش را میتوان در دو دسته تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی تقسیم نمود. اثراتی چون تولید کالاها و خدمات ورزشی، صادرات و واردات، هزینه های خانوار، ایجاد اماکن و تسهیلات، تبلیغات، مشارکت در بورس، پوشش رسانهای، اشتغال، جذب گردشگر و حامیان مالی در زمره اثرات مستقیم اقتصادی ورزش قرار میگیرند. اثرات اقتصادی غیرمستقیم ورزش نیز در زمینههایی چون ارتقاء سطح سلامت جامعه، کاهش هزینه های درمان و به تبع آن توسعه برنامه های ملی سلامت، کاهش بزهکاریها، کاهش غیبت کارکنان و افزایش عملکرد و بهرهوری آنها و در نتیجه رشد و توسعه اقتصاد، میباشد (ساندرسون، 2000).
بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم سرمایه گذاری در ورزش و تأثیر آن بر روی رشد و توسعه اقتصادی، یک مسئله بسیار مهم برای اقتصاد کشورها میباشد. کانادا، انگلیس و آمریکا از جمله کشورهایی هستند که تحقیقات گستردهای در این زمینه انجام دادهاند. صنعت ورزش در آمریکا نوعی ماشین اقتصادی است که سالانه میلیونها دلار درآمد دارد (میک، 1997). بر اساس نظر مارکو هان[2] (2000) قرن 21 بدون صنعت ورزش غیر قابل تصور است. این صنعت با تولید و عرضه محصولات مصرفی و غیرمصرفی مرتبط با فعالیتهای ورزشی، در پیشبرد اهداف ورزش و تفریحات سالم نقش بهسزایی دارد. رواج ورزش و تفریحات سالم در عصر حاضر بویژه در کشورهای توسعه یافته سبب رونق هرچه بیشتر این صنعت شده است. هرچند صنعت ورزش در دهه 1990 میلادی از قدرت خاصی بیش از آنچه تصور میشد برخوردار بود (روزنر، 1989) ولی هنوز یک صنعت جوان است و تمامی مشکلات یک صنعت جوان را داراست. کمیت و کیفیت بخشهای صنعت ورزش در هر کشوری با توجه به اندازه و دامنه این صنعت متفاوت است از این رو تا کنون الگوی واحد و یکسانی برای آن ارائه نشده است. سیاستهای کلی، عوامل فرهنگی، اجتماعی و سیستمهای اقتصادی کشورهای مختلف از جمله عوامل دخیل در این امر به شمار میروند. لذا بررسی وضعیت اقتصادی این صنعت و تأثیر آن روی رشد و توسعه اقتصادی یکی از اولویتهای تحقیق میباشد.
بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم تولیدات ورزشی و تأثیر آن بر روی رشد اقتصادی، یک مسئله بسیار مهم برای اقتصاد کشورها میباشد. لذا بررسی وضعیت اقتصادی این صنعت و تأثیر آن روی رشد اقتصادی یکی از اولویتهای تحقیق میباشد. ضرورت جهانی شدن ورزش از دهه 1980 آغاز شد. این ضرورت، باعث تغییر نقش ورزش در جامعه گردیده و فرصتهای درآمدزایی بسیاری را برای افراد، مؤسسات و رسانه های مختلف ایجاد نمود (وایت، 2000). درعصر حاضر نمیتوان از اهمیت اقتصادی اثرات مستقیم و غیرمستقیم ورزش و تفریحات سالم در توسعه جوامع مختلف چشمپوشی کرد (ساندرسون و دیگران، 2000). اطلاعات حاصل از بررسی اثرات اقتصادی این صنعت، مهمترین ابزار تصمیم گیری ها و سیاستگذاریهای صحیح اقتصادی در این بخش محسوب می شود. مولین[3] اشاره می کند که هرگونه فعالیت ورزشی که موجبات افزایش ارزش افزوده کالاها و خدمات ورزشی را فراهم کند صنعت ورزش محسوب می شود (عسکریان، 1383). پیتز، فیلدینگ و میلر[4] (1994)، در معرفی اجزای ورزش، همه محصولات، کالاها، خدمات، اماکن و افراد مرتبط با ورزش را اجزای صنعت ورزش مینامند در جای دیگر پیتز و استوتلار[5] (1996) در رابطه با تعریف صنعت ورزش بر بازارهای مرتبط با ورزش و تفریحات سالم تأکید نموده اند با توجه به تمام تعریفهای ارائه شده در مورد صنعت ورزش میتوان در کل صنعت ورزش را مجموعه ای از فعالیتهای مرتبط با تولید و بازاریابی کالاها و خدمات ورزشی محسوب نمود که در ارتقاء ارزش افزوده نقش داشته باشند. (همان). صنعت ورزش دارای بخشهای زیادی است که مرکز ثقل تمامی آنها را محصول ورزشی[6] تشکیل میدهد و در خدمت شرکت کنندگان، تماشاگران و سایر افراد قرار میگیرد. پیتز و همکاران (1994) بیان میدارند که رویدادها، اطلاعات، آموزش و کالاها و خدمات ورزشی چهار دسته اصلی محصولات ورزشی هستند و آنها میتوانند بر تولید ناخالص داخلی و ارزش افزوده هر کشور تأثیر بسزایی داشته باشند.
گرایش روبه رشد مردم به ورزش و نیاز به مصرف کالاها و خدمات ورزشی باعث شده تا صنعت ورزش روند درآمدزایی بیسابقهای را تجربه کرده و سهم بسزایی در اقتصاد کشورها ایفا کند. پژوهشهای علمی نشان می دهند که همبستگی مثبتی بین توسعه اقتصادی و ورزش در کشورهای مختلف وجود دارد (آندرف،2000) همچنین سهم قابل توجه صنعت ورزش در تولید ناخالص داخلی کشورها موجب ارتقاء جایگاه این صنعت در بین صنایع دیگر شده است.
میتوان با بررسی و تحلیلهای علمی، برنامه ریزیهای اقتصادی دقیقی برای این صنعت درآمدزا ایجاد کرد. ایران برای رسیدن به اقتصاد بدون نفت باید بتواند از استعدادهای این صنعت بالقوه استفاده نماید. لذا اهمیت و نقش صنعت ورزش در توسعه کشور مطلبی نیست که بتوان براحتی از کنار آن گذشت، لذا رابطه این صنعت با رشد اقتصادی از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار میگیرد.
در قسمت مقدمه توضِح داده شد که نقش اقتصادی ورزش را میتوان در دو دسته تأثیرات مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی تقسیم نمود. اثراتی چون تولید کالاها و خدمات ورزشی، صادرات و واردات، هزینه های خانوار، ایجاد اماکن و تسهیلات، تبلیغات، مشارکت در بورس، پوشش رسانهای، اشتغال، جذب گردشگر و حامیان مالی در زمره اثرات مستقیم اقتصادی ورزش قرار میگیرند. اثرات اقتصادی غیرمستقیم ورزش نیز در زمینههایی چون ارتقا، سلامتی جامعه، کاهش هزینه های درمان و به تبع آن توسعه برنامه های ملی سلامت، کاهش بزهکاریها، کاهش غیبت کارکنان و افزایش عملکرد و بهرهوری آنها و… مد نظر قرار میگیرد (ساندرسون و همکاران،2000).
همه اثرات مستقیم و غیرمستقیم زمانی کارا خواهند بود که موجب افزایش رشد اقتصادی گردند. در میان اثرات مستقیم اقتصادی مذکور، میتوان ایجاد فرصتهای شغلی را از مهمترین اثرات اقتصادی ورزش بشمار آورد. از دهه 1970 میلادی، رشد تصاعدی صنعت ورزش موجبات ایجاد فرصتهای شغلی ورزشی در بخشهای مختلف جامعه را فراهم آورده است (عسکریان 1383) که همین موضوع، افزایش رشد اقتصادی را فراهم آورده است.
علاوه بر اثرات مستقیم که توضیح داده شد ورزش می تواند اثرات اقتصادی غیرمستقیم نیز داشته باشد. بر اساس نظر میشل بویت[7] بالا بودن سطح استاندارد سلامتی جوامع موجب بهرهوری و موفقیت ملی بیشتری می شود. بنابراین داشتن جامعهای سالم و تندرست یکی از شاخص های مهم موفقیت و توسعهیافتگی یک کشور است. امروزه ورزش به دلیل داشتن تأثیر بسیار بر افزایش تندرستی افراد، باعث کاهش هزینه های درمان، توسعه برنامه های ملی سلامت و افزایش نسبت نیروی کار به جمعیت شده است. در این رساله کل مخارج صورت گرفته توسط دولت در سالهای بعد از انقلاب (چه ورزش همگانی و چه حرفهای) مورد ارزیابی قرار گرفته و اثر آن بر رشد اقتصادی بطور مستقیم و سپس، از کانال سرمایه انسانی بطور غیر مستقیم سنجش می شود.
یکی از اهداف مشخص در سیاستهای اقتصادی کشورها، افزایش درآمد و به تبع آن توسعه اقتصادی آن کشورها بدون وابستگی به فروش منابع خام میباشد. این موضوع یکی از برنامه های اساسی ایران به عنوان اقتصاد بدون نفت میباشد. بنابراین شناخت ظرفیتهای مختلف برای این کار بسیار مهم و ضروری است. یکی از این ظرفیتها ورزش میباشد. با توجه به وابستگی شدید اقتصاد ایران به نفت و درآمدهای حاصل از آن و مشکلاتی که فروش بصورت خام آن برای کشور ایجاد کرده است باید دنبال صنایع پردرآمدی مثل ورزش، بود. سیاستهای صادرات غیرنفتی علاوه بر اینکه ارز وارد کشور می کند کمک قابل توجهی به سایر بخشها و متغیرهای اقتصادی خواهد داشت. صنعت ورزش با در دست داشتن عامل محرکی همچون برگزاری مسابقات ورزشی، امکان بهره گیری از فرصتهای تبلیغاتی و رسانه ها را فراهم کرده که این امر خود موجب ایجاد بستر لازم برای تعامل بین صنعت، تجارت و ورزش گردیده است که پلی راهبردی در خدمت توسعه ورزش و رونق اقتصادی آن به شمار میرود.
امروزه ورزش به یک تجارت عظیم تبدیل شده است. درآمدهای حاصل از تبلیغات در مسابقات ورزشی به ویژه بازیهای المپیک، رقابتهای جامجهانی فوتبال و مسابقات باشگاهی، صنعت تولید وسایل و تجهیزات ورزشی و هزینههایی که مردم برای استفاده از امکانات ورزشی میپردازند موجب شده است که ورزش به عنوان یک نظام اقتصادی قدرتمند جای خود را در اقتصاد جوامع باز کند و افراد بسیاری در این نظام سرمایه گذاری کنند. استوکویس[8] جامعه شناس ورزشی هلندی معتقد است که توسعه فعالیتهای ورزشی در کنار مؤسسات اقتصادی باعث شده است که ورزش در زندگی اجتماعی جایگاه رفیعی پیدا کند. البته تصور میشد که ورزش با توجه به داشتن نیازهای اقتصادی مانند هزینه وسایل و امکانات ورزشی، حق الزحمه مدیران و مربیان و بودجه برگزاری مسابقات و فعالیتها کاملاً به اقتصاد وابسته است اما بعد از جنگ جهانی دوم، مؤسسههای تجاری دریافتند که ورزش ابزار تبلیغاتی مؤثر و زمینهای گسترده و ارزان برای تبلیغ کالاها و خدمات است. استوکویس اظهار می کند که به دلیل وجود منابع دو سویه میان مؤسسات تجاری و ورزش، سبز فایل شاهد ارتباط زیادی بین این دو پدیده است، به طوری که این مؤسسات پس از سازمانهای ورزشی و دولتها، مهمترین تشکیلات اجتماعی هستند که به ورزش توجه دارند و از آن حمایت می کنند.
یکی از شاخص های مهم توسعه یافتگی داشتن سلامت جسمی و روانی در جامعه میباشد. بالا بردن سطح استاندارد سلامتی جوامع موجب بهره برداری و موفقیت ملی در کشور می شود. نقش ورزش در کاهش هزینه های بهداشت و درمان، کجرویهای اجتماعی و عوارض ناشی از چاقی و کم تحرکی جوامع باعث شده است دولتها در امر پیشرفت ورزش به ویژه ورزش همگانی سرمایه گذاری کنند. ورزش به عنوان یکی از مهمترین عوامل افزایش سلامتی و کاهش هزینه های درمان موجب توسعه برنامه های ملی و افزایش بهرهوری نیروی کار گشته که هم خود و هم جامعه از آن بهرهمند می شود اما این امر مستلزم مشارکت بیشتر مردم در ورزش همگانی میباشد. میزان هزینه های ورزشی هر خانوار با میزان رواج ورزش در هر کشوری متناسب است.
از اثرات اقتصادی دیگر ورزش، ارتباط تنگاتنگ آن با هزینه درمان است. زیرا بی تحرکی موجب ابتلای شهروندان به بیماریهای گوناگون می شود. در این صورت، هزینه درمان جایگزین هزینه ورزش می شود. فعالیت ورزشی در استرالیا موجب می شود که به ازای هر نفر در سال 332 پوند صرفه جویی شود. رواج ورزش همگانی در این کشور موجب 125 دلار آمریکا صرفه جویی به ازای هر نفر می شود و این رقم صرفهجویی در آمریکا 1900 دلار است. بنابراین اگر مردم آمریکا فقط پیاده روی کنند سالانه 4/3 میلیارد دلار صرفه جویی می شود. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی هزینه درمان چاقی در کشورهای مختلف بین 2 تا 7 درصد هزینه درمان ملی است (گزارش سازمان بهداشت جهانی، 2009).
هرچند ورزش از زمان قدیم بوده اما نقش آن به عنوان یک صنعت و تأثیر آن بر اقتصاد مورد توجه نبوده است. لذا در این رساله، تحلیل علمی رابطه این صنعت با رشد اقتصادی مورد بررسی قرار میگیرد.
الف) مخارج بخش دولتی در ورزش بر رشد اقتصادی اثر مثبت دارد.
- مخارج دولتی در ورزش بر سرمایه انسانی اثر مثبتی دارد و اثر نهایی این مخارج از طریق سرمایه انسانی مثبت است.
الف) مخارج بخش دولتی در ورزش بر رشد اقتصادی چه اثری دارد؟
ب) اثر مخارج دولتی در ورزش بر رشد اقتصادی از کانال سرمایه انسانی چگونه میباشد؟
1-6 چه کاربردهایی از انجام این تحقیق متصور است؟
سازمانهای تصمیمگیر و تصمیم ساز در حوزه ورزش، مثل وزارت ورزش و جوانان میتوانند از این رساله استفاده کنند.
روش تحقیق بطور کلی تحلیلی- توصیفی است. در این رساله کل مخارج صورت گرفته توسط دولت در سالهای بعد از انقلاب (چه ورزش همگانی و چه حرفهای) مورد ارزیابی قرار گرفته و اثر آن بر رشد اقتصادی بطور مستقیم و از کانال سرمایه انسانی بطور غیر مستقیم سنجش می شود. روش اقتصاد سنجی مورد استفاده برای برآورد الگوی فوق، روش خود توضیح با وقفههای گسترده (ARDL) میباشد. دلیل این انتخاب مزیتهای زیادی است که روش ARDL نسبت به روشهای دیگر دارد. مهمترین مزیت این روش قابلیت استفاده از آن برای بررسی بین متغیرها، صرف نظر از مانا بودن و نبودن آنهاست. همچنین در این روش، علاوه بر امکان محاسبه روابط بلندمدت بین متغیرها، امکان محاسبه روابط پویا و کوتاهمدت وجود دارد. ضمن آنکه سرعت تعدیل عدم تعادل کوتاهمدت در هر دوره، برای رسیدن به تعادل بلندمدت نیز قابل محاسبه است. همچنین این روش بر خلاف سایر روشها، حتی در نمونههای کوچک هم نتایج قابل اعتمادی دارد. برای تخمین، از داده های سری زمانی سالیانه کشور طی دوره زمانی 1389-1358 استفاده شده است.
1-8 محدودیت تحقیق و جامعه آماری
یکی از محدودیتهای تحقیق، مطالعات انجام شده آن میباشد. تحقیقات و رسالههای انجام شده بیشتر حوزه اقتصاد خرد ورزش میباشد و اکثر مطالعات بصورت سری زمانی نیست. در ایران، به جز یک پایان نامه که توسط زمانی (1389) انجام شده است بقیه مطالعات اکثراً مقطعی و موردی میباشد.
اطلاعات مربوط به ورزش، از گزارشات قوانین بودجه کشور و اطلاعات وزارت ورزش و جوانان در سالهای مختلف استخراج شده و اطلاعات مربوط به سایر متغیرها از سالنامه آماری بانک مرکزی، آمارهای مرکز آمار ایران و داده های WDI[9] جمعآوری شده است.
1-10 روش تجزیه و تحلیل اطلاعات
اطلاعات بدست آمده توسط نرمافزار microfit و از روش خود توضیح با وقفههای گسترده (ARDL) تخمین زده شده است.
فصل اول کلیاتی در مورد صنعت ورزش و همچنین در مورد اهداف، بیان مسئله، فرضیهها، سوالات تحقیق و روش تحقیق و… بحث شده است.
در فصل دوم در مورد ورزش، صنعت ورزش بحث شده و به اثرات اقتصادی و اجتماعی ورزش پرداخته می شود.
فصل سوم به مبانی نظریه تحقیق و مطالعات انجام شده در مورد تحقیق اختصاص دارد.
در فصل چهارم به تاریخچه ورزش در ایران و معرفی داده های موجود در کشور پرداخته شده است
در فصل پنجم به معرفی و تخمین مدل پرداخته شده است.
در فصل ششم هم، نتیجهگیری و پیشنهادات ارائه شده است.
ورزش به عنوان بخش مهمی از فعالیت اقتصادی و صنعت فراغت شناخته می شود که هم بر روی اشتغال و هم بر ارزآوری کشورها اثر دارد. همچنین نقش آن بر سلامت افراد در جامعه اساسی است. ورزش و تفریحات سالم بهعنوان یک صنعت پردرآمد، بطور مستقیم و غیرمستقیم در توسعه کشورهای دنیا نقش دارند. در حال حاضر ورزش و تفریحات سالم در کشورهای توسعه یافته، یک صنعت مهم و عامل اثرگذار در رشد اقتصادی این کشورها محسوب میگردد. ورزش یکی از بزرگترین و پردرآمدترین صنایع در قرن بیستویک بهشمار میرود. صنعت ورزش به سرعت جهانی گشته و قلمرو آن همهجا را تسخیر کرده است. این صنعت با همه جنبه های اقتصادی آن از جمله رسانه های گروهی، پوشاک وغذا و… توانسته است سهم عمدهای از GDP کشورها را بدست آورد. به طوریکه سهم صنعت ورزش از GDP، در برخی از کشورهای پیشرفته بیش از دو درصد گزارش شده است و جایگاه این صنعت را در بین دیگر صنایع ارتقاء بخشیده است (عسکریان، 1383). مطالعات نشان میدهد که ورزش کشور ایتالیا 2 درصد و نیوزلند 1 درصد GDP این کشورها را به خود اختصاص داده است (اشنفلدر، 1390). بر اساس مطالعات در ایران در سال 1377، تنها 0.38 درصد، در سال 1380، 0.39 درصد (عسکریان، 1383) و در سال 1384، 1.1 درصد از GDP را ورزش به خود اختصاص داده است (کیان مرز، 1386). تحولات گوناگون در طی چند دهه اخیر به خصوص در بخش صنعت و فناوری، بر رابطه بین اقتصاد و ورزش تأثیر گذاشته چنانکه امروز حجم پول در گردش، در بخش صنعت فراغت به طور عام و در بخش ورزش به طور خاص، ورزش را به یکی از شیوه های کسب درآمد ملی و منطقهای تبدیل کرده که چشم پوشی از آن امکان پذیر نیست. بررسیها در جوامع پیشرفته نشان دادهاند که ورزش از عوامل تأثیرگذار در رشد و توسعه اقتصادی- اجتماعی کشورها، در آینده خواهد بود (آندرف، 1380). ورزش با ایجاد مکانیسمهای مؤثر به طور مستقیم و غیرمستقیم بر اقتصاد تأثیر گذاشته که این تأثیرات شامل موارد زیر میباشد:
1- ورزش باعث افزایش سطح سلامت و تندرستی در میان افراد جامعه گشته و افزایش سطح سلامت با تأثیر بر سرمایه انسانی و نیز سرمایه اجتماعی، سبب افزایش سطح بهرهوری اقتصادی در بخشهای تولیدی و خدماتی میگردد.
2- گسترش ورزش سبب افزایش سطح سلامت شده و هزینه های بهداشتی، درمانی و هزینه های جانبی آن را در جامعه کاهش میدهد.
3- افزایش چشمگیر شاغلان در بخش ورزش که بر روند جاری اقتصاد حاکم بر کشورها، تأثیر گذاشته و از حجم بیکاران در حال افزایش کاسته است.
4- از ورزش به عنوان ابزاری مؤثر برای بازاریابی و فروش کالاهای ورزشی و غیر ورزشی استفاده می شود.
5- از طریق برگزاری مسابقات ورزشی در سطح ملی منطقهای و بین المللی سرمایه های پولی و مالی به بازارهای داخلی وارد میشوند (پارسا مهر، 1388، ص 202 و 203).
ورزش بر جنبه های مختلف زندگی اثرگذار است، چه مستقیم و چه غیر مستقیم. هنوز بسیاری از مردم نسبت به اثرات والای ورزش بر زندگی خود ناآگاهند: ورزش سلامتی مردم را بهبود داده و شبکه های اجتماعی و ارتباط اجتماعی و مهارت های آنها را تغییر میدهد. همچنین بر سرمایه اجتماعی، سرمایه انسانی و انسجام اجتماعی اثر مثبت دارد. ورزش بطور مستقیم با ایجاد شغل و کارخانه و صنایع خدماتی و خرده فروشی و بطور غیر مستقیم با اثرگذاری بر سرمایه انسانی و اجتماعی بر اقتصاد اثرگذار است. از طریق ورزش هویت ملی و فرهنگ مردم بهبود مییابد و با پیروزی در یک مسابقه بین المللی غرور ملی افزایش مییابد (ورزش در کانادا، 2009).
مردم با رویکردهای مختلف با ورزش روبرو میشوند همانند ورزشکاران، مربیان، مسئولان، حامیان، داوطلبان، دانشمندان، هنرمندان، رسانه ها و تماشاگران و طرفداران که هرکدام رویکرد خاص خود را دارند: ورزش یکی از انواع فراغتهاست که شادی به ارمغان میآورد و باعث افزایش آرامش روحی و بهبود کیفیت زندگی می شود. ورزش شخصیت فرد را میسازد و این فرصت را برای کودکان و جوانان ایجاد می کند که کار تیمی، از خودگذشتگی و تعهد را یاد بگیرند. ورزش یکی از زمینه های فعالیتهای انسانی است که اجازه میدهد تا انسان برای تعالی تلاش کند (همان).
برای اینکه ورزش بتواند در مقایسه با فعالیتهای دیگر، سهمی از منابع عمومی محدود را بدست آورد نیاز به این دارد که به منافع ملموس آن در بین افراد، جوامع و کشورها پرداخته شود. در ایران هم باید دولت و سازمانهای مختلف برای آگاهی مردم از ارزش ذاتی ورزش با ارائه شواهدی مانند بهداشت، آموزش و مهارت و خدمات اجتماعی برای رسیدن به هدف کمک کنند. علیرغم اثرات معنیدار ورزش و نیاز به آگاهی در مورد این مهم، لیکن مطالعات زیادی در حوزه اثرات اقتصادی- اجتماعی ورزش صورت نگرفته است. عدم بررسی عمیق از اثرات ورزش بر روی افراد، جامعه، سازمانها و کشورها باعث شده است که سیاستگذاران نتوانند برنامه ریزی مناسبی برای توسعه ورزش داشته باشند و لذا ورزش نیاز به سرمایه گذاری گستردهای از سوی دولتها دارد (گراتون و تیلور، 2002).
تمام مطالعات مرتبط با ورزش، با مسئله سختی مواجه هستند که چگونه ورزش را تعریف کنند. ورزش قسمتی از فعالیتی به نام فراغت میباشد. محققین این حوزه تلاش کرده اند که توضیح دهند به چه نوع فعالیتی فراغت گفته می شود، اما تعریف مشخصی پیدا نکردند چون این فعالیت به احساسات و ادراکات مشارکت کنندگان بستگی دارد. در واقع یک فعالیت می تواند برای یک نفر فراغت و برای یک شخص دیگر فراغت نباشد.
فدراسیون ورزشی اروپا در سال 1992 تعریف خلاصهای از ورزش انجام داده است: ورزش یک فعالیت فیزیکی است که در آن از طریق مشارکت سازمانیافته و یا غیر سازمانیافته، جهت گسترش سلامت جسمی و فکری، ایجاد رابطههای اجتماعی و یا بدست آوردن نتایج در مسابقات انجام می شود (فدراسیون اروپا، 1992). مهمترین سوالی که مطرح می شود این است که فرق بین فعالیتهای ورزشی فعال، فراغت عمومی و فعالیتهای مربوط به سرگرمی چیست؟ فعالیتهای مختلف می تواند در این گروهها یا گروههای دیگر طبقه بندی شوند. فوتبال، دو و میدانی و ژیمناستیک بطور واضح جزء بازیهای المپیک میباشد و در همه کشورها جزء ورزشهای فعال طبقه بندی میشوند. رفتن به سینما و یا خوردن شام در بیرون و تماشای تلویزیون فعالیتهای فراغتی و سرگرمی میباشند. سوالی که مطرح می شود این است که آیا دارت و بیلیارد جزء فعالیتهای ورزشی میباشند یا فراغتی؟ گفته می شود که این دو ورزش و یا امثال چنین فعالیتهایی جزء ورزش میباشند و لذا در خیلی ازکشورها چنین فعالیتهایی را تلویزیون پوشش داده و روزنامهها در مورد این دو بحث می کنند. همچنین فعالیتها، رقابتی میباشند. در کشورهایی که چنین فعالیتهایی گسترش یافته جزء طبقه بندی ورزشی میباشند. بنابراین، فعالیت بدنی در آنها وجود ندارد و لذا در طبقه بندی فعالیتهای فیزیکی جایی ندارند اما رقابتی هستند.
مجموعه دیگری از فعالیتها که فیزیکی هستند اما رقابتی نیستند اغلب در طبقه بندی مشارکت ورزش ملی جای میگیرند. فعالیتهایی مانند باغبانی فیزیکی هستند اما در طبقه بندی غیر ورزشی جای میگیرند (گراتون و تیلور، 2002، ص 7).
یکی دیگر از فعالیتها “راه رفتن” میباشد. اگرچه بسیاری از راه رفتنها، مانند راه رفتن طاقت فرسا در کوه و حومه شهر یک سرگرمی محسوب می شود اما مانند ورزش دارای فایده برای سلامتی میباشد. این فعالیت در بعضی جوامع جزء فعالیتهای ورزشی محسوب شده و در بعضی جوامع نه (همان).
راجرز[10] (1977) معتقد است که چهار عنصر اساسی باید در یک فعالیت وجود داشته باشد تا به عنوان ورزش در نظر گرفته شود: ورزش باید یک فعالیت فیزیکی بوده، برای سرگرمی انجام شود، یک وسیله رقابت باشد و دارای چارچوب سازمانی رسمی باشد. یک معیار دیگر نیز که به نظر میرسد جزء معیارهای ورزش باشد این است که فعالیتی ورزشی محسوب می شود که بوسیله رسانه ها و آژانسهای ورزشی مورد توجه قرار گیرد. راجرز، یک لیست اصلی را به عنوان فعالیتهای ورزشی پیشنهاد داده است که مورد قبول تمام کشورها میباشد و یک لیست تکمیلی که با توجه به هر کشور به عنوان ورزش طبقه بندی می شود
[1]– Auto Regressive Distributed Lag
قیمت :37500 تومان
بلافاصله پس از پرداخت ، لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد
و در ضمن فایل خریداری شده به ایمیل شما ارسال می شود.
پشتیبانی سایت serderehi@gmail.com
37,500 تومانافزودن به سبد خرید