دانلود پایان نامه ارشد:بررسی وجود یا عدم وجود ژن مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس آرئوس های جدا شده از منابع مختلف از جمله مواد غذایی، اسکناس، ورم پستان و عفونت های انسانی

برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده پایان نامه درج نمی شود

(در فایل دانلودی نام نویسنده موجود است)

تکه هایی از متن پایان نامه به عنوان نمونه :

(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

فصل اول

مقدمه و هدف

مقدمه و هدف

استافیلوكوك­ها، باكتری­های گرم مثبت و كروی شكل بوده كه به صورت خوشه­های نامنظمی قرار می­گیرند. این ارگانیزم بدون حركت است و اسپور تولید نمی­كند. این باكتری­ها در انواع مختلفی از محیط­های كشت تكثیر یافته و دارای فعالیت متابولیكی شدید هستند، كربوهیدارت­ها را تخمیر كرده و رنگدانه­هایی به رنگ سفید تا زرد رنگ (طلایی) تولید می­كنند. استافیلوكوك­ها با تولید كاتالاز از استرپتوكوك­ها تفریق داده می­شوند.

استافیلوکوکوس آرئوس[1] كوآگولاز مثبت بوده كه همین امر آن را از انواع دیگر استافیلوكوك­ها متمایز می­سازد. خواص بیماری­زایی استافیلوکوکوس آرئوس به طور عمده به علت فاكتورهای متنوع حدت از قبیل فاکتور جمع کننده[2]، کواگولاز[3]، پروتئینA[4]، انتروتوکسین­ها، توکسین­های اکسفولیاتیو[5]، نوکلئاز[6] و همولایزین­ها [7] است (تاج بخش، 1376).

استافیلوکوکوس آرئوس جزء فلور نرمال پوست و بینی است. این باكتری پاتوژن عمده­ای برای انسان و حیوان محسوب می­شود.

این باكتری باعث ایجاد طیف وسیعی از بیماری در انسان از عفونت خفیف پوستی تا زخم­های عفونی یا عفونت­های جدی از قبیل سپتی­سمی[8]، اندوکاردیت[9]، عفونت استخوان[10] و سندرم شوك سمی[11] می­شود به خصوص به طور عمده نوعی از مسمومیت غذایی توسط این باكتری به وسیله­ی یک انتروكسین مقاوم به حرارت ایجاد می­شود.

استافیلوکوکوس آرئوس همچنین در حیوانات دوشا و به خصوص در حیوانات مبتلا به ورم پستان[12] به عنوان یك پاتوژن واگیردار است. ورم پستان یك بیماری عفونی مهم در گاوهای شیری در سراسر جهان است.

بیش از 80 درصد از سویه­های استافیلوکوکوس آرئوس آنزیم پنی­سیلیناز[13] تولید می­كنند. آنتی­بیوتیك­های بتا-لاكتام از قبیل متی­سیلین به پنی­سیلیناز مقاوم هستند و به طور گسترده برای درمان عفونت­های استافیلوکوکوس آرئوس استفاده می­شوند.

مقاومت دارویی استافیلوکوکوس آرئوس به متی­سیلین (MRSA) به صورت اولیه در سال 1961 مطرح شد و اولین مدارک وقوع عفونت در سال 1968 شرح داده شد. سویه­های MRSA در بسیاری از بیمارستان­های سراسر جهان از سال 1970 گسترش پیدا کرد به گونه­ای که عفونت­های  MRSAدر سال 1995، 22 درصد از عفونت­های استافیلوکوکی گزارش شده است در حالی که در سال 2004 به 63 درصد افزایش یافته است. در سال 1991 شیوع استافیلوکوکوس آرئوسهای مقاوم به پنی­سیلین 91 درصد بود در حالی که استافیلوکوکوس آرئوسهای مقاوم به متی­سیلین، 29 درصد بود و اکنون مقاومت  استافیلوکوکوس آرئوس به متی­سیلین و داروهای گوناگون دیگر افزایش یافته است.

در سال 1970، MRSA به عنوان یك مشكل جدی در آمریکا مطرح شد. سویه های MRSA به آنتی­بیوتیك­های بتا-لاكتام، شامل همه­ی بتا-لاکتام های مقاوم به پنی سیلیناز مقاوم هستند. این مقاومت عمدتاً وابسته به ژن mecA است. این ژن پروتئین متصل شونده به پنی­سیلین (PBP2α[14]) را کد می­ کند و بنابراین به عنوان یک مولکول شاخص مورد قبول است. PBPs آنزیم­های ضروری هستند که برقراری ارتباط­های متقاطع بین زنجیره­های موازی (مجاور)[15]پپتیدوگلیگان­ها را در دیواره­ی سلولی باکتری­ها کاتالیز می­ کنند و هدف آنتی­بیوتیک متی­سیلین در سویه­های استافیلوکوکوس آرئوس حساس است.

شكل اولیه انتقال MRSA به صورت شخص به شخص و از طریق تماس مستقیم است. این باكتری از طریق لوازم بهداشتی شخصی از قبیل حوله و یا تیغ كه با عفونت پوستی تماس داشته می ­تواند منتقل شود. هم چنین تماس­های سطحی از جمله استفاده از بانداژهای آلوده شده با MRSA و یا افرادی كه ذات الریه MRSA دارند می­توانند از طریق سرفه كردن عفونت را منتقل كنند. افرادی که در بیمارستان­ها کار می­ کنند سرعت جایگزینی بالاتری نسبت به افراد عادی دارند.

هدف از این مطالعه: بررسی وجود یا عدم وجود ژن مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس آرئوس­های جدا شده از منابع مختلف از جمله مواد غذایی، اسکناس، ورم پستان و عفونت های انسانی مورد تایید قرار گرفته توسط تست­های بیوشیمیایی، با توجه به نقش این باکتری در ایجاد طیف گسترده ای از بیماری­ها در انسان و حیوانات و شیوع این بیماری­ها و پیشگیری از گسترش آن در انسان و حیوانات و مقاوم شدن این باکتری در مقابل آنتی بیوتیک متی سیلین، می­باشد.

فصل دوم

کلیات

کلیات

1-2- جنس استافیلوکوکوس

این جنس در خانواده­­ی میکروکوکاسه[16] قرار دارد. استافیلوکوکوس اولین بار درسال 1878 توسط کخ[17] درچرک مشاهده شد و در سال 1880 توسط پاستور[18]در محیط مایع کشت گردید و روزنباخ[19] در سال 1884 کشت خالص باکتری را تهیه نمود (طباطبایی و فیروزی، 1380). نام استافیلوکوکوس از لغات یونانی استافیل[20] به معنی خوشه انگور و کوکوس به معنی حبه منشأ گرفته است (کوین و همکاران، 2011). در این جنس گونه­های متعددی وجود دارد که در این میان استافیلوکوکوس آرئوس در ایجاد بیماری دارای اهمیت ویژه ای است (طباطبایی و فیروزی، 1380).

2-2- خصوصیات ظاهری

استافیلوکوک­ها، سلول­های کروی با قطر حدود یک میکرون و گرم مثبت هستند که به صورت خوشه­های نا منظم شبیه انگور قرار می­گیرند. کوکوس­های منفرد، دو تایی، چهار تایی و زنجیره­ای هم درگسترش­های تهیه شده از محیط­های کشت مایع دیده می­شوند (طباطبایی و فیروزی، 1380).

کوکوس­های جوان شدیدا گرم مثبت هستند اما در کشت­های کهنه تعداد زیادی از باکتری­ها به صورت گرم منفی رنگ می­گیرند. استافیلوکوکوس­ها بی­حرکت بوده و اسپور تولید نمی­ کنند. دو ترکیب اصلی دیواره سلولی آن­ها پپتیدوگلیکان[21] و تیکوئیک اسید­های[22] وابسته است (طباطبایی و فیروزی، 1380).

این باکتری­ها کربوهیدرات­ها را تخمیر نموده و رنگدانه­ها­یی را تولید می­ کنند که از سفید تا زرد پر رنگ متغیر می­باشند (بروکس وهمکاران، 2010).

3-2- گونه­های استافیلوکوکوس

جنس استافیلوکوکوس حداقل 30 گونه دارد (بروکس و همکاران، 2010). رایج ترین گونه­ای که با بیماری انسان مرتبط هست استافیلوکوکوس آرئوس می­باشد (بیماری­زا ترین و شناخته­ شده ترین عضو این جنس). استافیلوکوکوس اپیدرمیس[23]، استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس[24]، استافیلوکوکوس کاپیتیس[25] و استافیلوکوکوس همولایتیکوس[26] جزء گونه­های این جنس می­باشند (موری و همکاران، 2009). استافیلوکوکوس آرئوس کواگولاز مثبت هست که وجه تفریق آن از سایر گونه ها می باشد. استافیلوکوکوس آرئوس یک پاتوژن مهم برای انسان می­­باشد. تقریبا همه افراد در طول زندگی با بعضی از عفونت­های ناشی از استافیلوکوکوس آرئوس روبرو شده­اند. استافیلوکوکوس­های کواگولاز منفی نیز به عنوان فلور نرمال انسان هستند و گهگاهی باعث عفونت می­شوند. تقریبا 75 درصد عفونت­هایی که توسط استافیلوکوکوس­های کواگولاز منفی ایجاد می­شود ناشی از استافیلوکوکوس اپیدرمیس می­باشد (بروکس و همکاران، 2010). اکثر گونه­های استافیلوکوکوس بی هوازی اختیاری می­باشند بجز استافیلوکوکوس آرئوس تحت گونه انیروبیوس[27] و استافیلوکوکوس ساکارولیتیکوس[28] که این دو در محیط بی هوازی رشد می­ کنند (وین و همکاران، 2006). از تست­های بیوشیمیایی ساده می­توان برای تفریق استافیلوکوکوس آرئوس از سایر استافیلوکوکوس­ها استفاده کرد. استافیلوکوکس آرئوس نسبت به تست­های کواگولاز، ترمونوکلئاز، آلکالین فسفاتاز، تخمیر مانیتول واکنش مثبت نشان می دهد. تفریق استافیلوکوکوس­های کواگولاز منفی پیچیدگی بیشتری دارد و در آزمایشگاه­ها معمول نمی­باشد (موری و همکاران، 2009).

[1]Staphylococcus aureus

[2] Clumbing factor

[3] Coagolase

[4] Protein A

[5] Exfoliative toxins

[6] Nuclease

[7] Hemolysins

[8] Septicemia

[9] Endocarditis

[10] Ostitis

[11] Toxic shock syndrome

[12]Mastitis

[13]Penicillinase

[14]Penicillin-binding protein

[15]Transpeptidation cross linking

[16]Micrococcaceae

[17] Koch

[18] Pasteur

[19] Rosenbach

[20] Staphyle

[21]Peptidoglycan

[22] Teichoic acid

[23]S. epidermidis

[24] S. saprophyticus

[25]S. capitis

[26]S.  hemolyticus

[27] S. aureus spp. anaerobius

[28]S.  saccharolyticus

تعداد صفحه : 69

قیمت :14700 تومان

بلافاصله پس از پرداخت لینک دانلود فایل در اختیار شما قرار می گیرد

و در ضمن فایل خریداری شده به ایمیل شما ارسال می شود.

پشتیبانی سایت :               asa.goharii@gmail.com

در صورتی که مشکلی با پرداخت آنلاین دارید می توانید مبلغ مورد نظر برای هر فایل را کارت به کارت کرده و فایل درخواستی و اطلاعات واریز را به ایمیل ما ارسال کنید تا فایل را از طریق ایمیل دریافت کنید.

در صورتیکه با پرداخت آنلاین مشکلی دارید می توانید مبلغ مربوط به هر فایل را به شماره کارت 6037991199500590 به نام خيريه محک واريز کرده و تصوير پرداختي و عنوان فايل درخواستي را به ایمیل asa.gohari@gmail.com

ارسال کرده تا فايل برایتان ارسال شود.